မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ အလြမ္းေငြ ့ေတြဖံုးလို ့
ေလာကၾကီး ခဏရပ္တန္ ့သြားသလို
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ စိတ္သုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္....
ေအးစက္စက္အျပံဳးတစ္ခ်က္ေအာက္
ေသြးပ်က္မတက္ ရူးခဲ ရတဲ ့့ေကာင္ေလးတေယာက္
အနမ္းေတြလည္း မရွိခဲ ့ဘူးပန္းေတြလည္းမေပးခဲ ့ဘူး
အလြမ္းေတြကေတာ့ ေနရာအႏွံ ေပါ့ေလ
အရိုးသားဆံုး ခ်စ္တဲ ့သူက အရူးရဆံုးျဖစ္ေနတာလား..........
ငါ့အေရွ ့က တေရးေရးေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ နင့္ေျခရာ
ရင္ခြင္မွာ ေရျပင္လွိုင္းထလို အသဲနံရံေတြကိုပုတ္ခတ္စုတ္ျပတ္ကု
နင့္သာလွ်င္ငါ့အတြက္ အျမင္ခ်င္ဆံုးအရာ
ငါ့အျမင္ေတြ မ်က္ရည္ေတြ ႏွင္းရည္ေတြနဲ ့ ေဝဝါးကုန္တယ္
ျမင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ ့ နင့္ပံုရိပ္ေတြအတြက္ ငါ့မ်က္လံုးေတြကိုေလ
ထြက္သြားတဲ ့နင့္ပံုရိပ္ကို ေသာ့ပိတ္လို ့
ထာဝရမွိတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္......
ေအးစက္လြန္းတဲ ့ ဒီဇင္ဘာဇာတ္လမ္းက
တပိုင္းတစ နိုင္းမရတဲ ့ ေဝဒနာေတြနဲ ့အတူ
အလြမ္းရက္ရွည္ေအာင္ တခန္းရက္ သြားခဲ ့တာ
အခ်စ္ဆိုတာ ဒါပဲလားလို ့ ေအးစက္စက္ ဒီဇင္ဘာကို
လွမ္းကာေမးလိုက္တယ္ ေမးခြန္းေတြသာ
ေလာကတခုလံုးပဲ့တင္ရိုက္ခက္သြား
ဒီဇင္ဘာၾကီးကေလ ပူေလာင္ေနတဲ ့ ငါ့ရင္ခြင္ကိုၾကည့္ျပီး
ေလွာင္ျပံဳးေလး ျပံဳးျပသြားတယ္................
ဖိုးခြားေလး ( ေကာ့မႈးျမိဳ ့)
No comments:
Post a Comment