ေရခဲစိမ္အသားေတြ စားျပီး
ေအးစက္စက္ မ်က္ႏွာထားေတြ ႀကားမွာ
က်င္လည္တာ ႀကာလာခဲ့သမွ်
ငါ... ကိုယ္တိုင္လဲ
ေအးစက္စက္ ေနတတ္ခဲ့ျပီ...........။
ဘဝမွာ ခံႏိုင္ရည္ရဖို႔
ဒဏ္ရာတို႔ကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့ျပီ
ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မွဳ ရဖို႔
အခ်ိန္တို႔ကိုလည္း တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့ျပီ....။
ျမန္မာျပည္ ေနစဥ္တုန္းက
မင္း.. ႏိုင္ငံျခားသြား
ဘာလုပ္စားမလဲလို႔ ေမးႀကတိုင္း
ခိုင္းတာလုပ္ ေႀကြးတာစား
ေသခ်ာေျပာလို႔မွ မရတဲ့ဘဝေတြႀကားမွာ
အရွက္တရားဆိုတာ ေဘးခ်ိတ္ထားလို႔
မာနဆိုတာလည္း ေအာက္ဆံုးရေအာင္ ခ်ထားတယ္.....။
အေနႀကာခဲ့တာ ေလး ငါး ႏွစ္
ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ ေျပာျဖစ္မွ
အရင္ေမးခြန္းေဟာင္း ထပ္ႀကလာတယ္
ျမန္မာျပည္ ျပန္သြား
မင္း... ဘာလုပ္စားမလဲတဲ့......။
သူငယ္ခ်င္းေရ
ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ ကိုယ္တိုင္လုပ္လို႔
ပိုက္ဆံရဖို႔ အားထုတ္ခ်င္တယ္
ေသခ်င္လဲေသ ငါ့ေမြးေျမမွာေပါ့.....။
နံနက္ခင္းတိုင္းမွာ ဆိုရင္လဲ
ရြာဦးေက်ာင္းက ဆြမ္းေလာင္းခြင့္ အျမဲေပးတဲ့
ဦးဇဥ္း ေလးလဲ အိုျပီ
ခရီးထြက္လာ ကာစမွာ
ႏုပ်ိဳေနႀကတဲ့ အမိ အဖ ဆိုတာလည္း
ဇရာရဲ႕ ဆြဲအခ်မွာ
အရြယ္ေတြ ႀကေနႀကျပီေလ
ပလီပလာ တီတီတာတာနဲ႔
ငါ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ကေလးေတြမ်ား
ခုဆို ငါ့ကို ေမ့ေနမလားေပါ့......။
ဆိုက္ကားဆရာ တစ္ေယာက္က
တရားပြဲ အတြက္ အလွဴဒါနအျဖစ္
ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ဆြဲရစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဖတ္ရတိုင္း
ငါ အားက် ဂုဏ္ယူတတ္ခဲ့တာ
taxi သမားတစ္ေယာက္က
သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔အျဖစ္
ကုသိုလ္ျပဳရစ္ေနႀကတယ္ ဆိုတိုင္းလဲ
ငါ အားက် ဂုဏ္ယူတတ္ခဲ့တာ
စားေသာက္ဆိုင္ အမ်ားက
သံဃာေတာ္ မ်ားအတြက္ အခမဲ့
ဆြမ္းလွဴသြားတာေတြ ဖတ္ရတိုင္းလဲ
ငါ အားက် ဂုဏ္ယူတတ္ခဲ့တာ
ဆံသ သမားတစ္ေယာက္က
မိဘမဲ့ ကေလးေက်ာင္းကိုသြား
အခမဲ့ ဆံသေပးႀကတယ္ ႀကားတိုင္းလဲ
ငါ အားက် ဂုဏ္ယူ တတ္ခဲ့တာ.......။
ဒီမွာဖြဲ႕တဲ့ ငါတို႔ ပရဟိတ အသင္းဆိုတာ
ေငြေႀကးနဲ႕ ကူညီယံုမွတပါး
ဘာမ်ားပို လုပ္ႏိုင္ႀကမွာလဲ....?
သူတပါးအလုပ္မွာ အခ်ိန္ျပည့္
ေနေရာင္ဆိုတာ ရွာမေတြ႕ ခဲ့တာႀကာလာသမွ်
အပူလွိဳင္းနဲ႔
မုန္တိုင္းေတြကို လြမ္းေနမိတာ ငါပါ......။
ညီညီ(ျမန္ေအာင္)
No comments:
Post a Comment